Film: Intouchables

In de Cinecitta in Tilburg kun je elke maandagavond voor €4 naar de film. In deze kleine bioscoop draaien vooral buitenlandse films. Mijn zus had over de Franse film Intouchables leuke dingen gelezen en gehoord en zij wilde deze film graag zien. Voor vier euro zei ik hier natuurlijk geen nee tegen en op maandagavond zijn we  in de bus gestapt op weg naar de bios. Ik had geen idee wat ik van de film moest verwachten, maar misschien maakt dat het wel extra leuk.

De film gaat over een rijke man Philippe (François Cluzet) die verlamd is geraakt vanaf zijn kin tot zijn tenen bij parasailing. Al verschillende mensen hebben hem verzorgd, maar de meesten hielden het niet langer dan twee weken vol. Als Philippe weer op zoek is naar een nieuwe verzorger komt Driss (Omar Sy) langs, eigenlijk alleen voor een handtekening zodat hij weer een uitkering zou kunnen krijgen. Driss is een zwarte man uit een achterstandswijk, hij gaat de uitdaging aan en besluit de verzorger van Philippe te worden.  

De eerste paar dagen lijkt het echt hopeloos - hij giet hete thee over de gevoelloze benen van Philippe en laat hem bijna uit zijn rolstoel vallen -, maar langzaam begint Driss eraan te wennen. Ook Philippe is erg blij met zijn verzorger, omdat hij geen medelijden met hem heeft. Hij geeft hem gewoon de telefoon aan als die afgaat, terwijl Philippe die natuurlijk niet kan opnemen. Hij zegt 'smakelijk eten' en gaat zelf lekker smullen van zijn diner, terwijl Philippe zelf natuurlijk niet met mes en vork kan eten. Driss maakt grappen, zegt wat hij denkt en is soms best brutaal. Hij gaat niet met Philippe om alsof hij een breekbaar porseleinen vaasje is, maar gewoon als een vriend. 

Het is erg mooi om de band tussen die twee te zien groeien en beide personen te zien veranderen tijdens de film. Driss lijkt op het eerste gezicht een straatschoffie met een grote bek, maar uiteindelijk ga je helemaal met de hoofdpersonages meeleven en besef je dat hij zo slecht niet is en dat hij juist super trouw en eerlijk is! 

Ik vind ook dat deze film de perfecte combinatie heeft gevonden tussen humor en diepgang. Er zitten emotionele momenten in waarbij je echt meeleeft met de karakters. De humor komt vooral van de kant van Driss. Niet alleen Philippe heeft in de film moeten lachen om zijn opmerkingen en acties, maar ook ik kwam af en toe gewoon niet meer bij. Ik kreeg er gewoon bijna buikpijn van, he's funny! Een goed geacteerd serieus verhaal met veel humor. Precies goed.

Ik ben blij dat ik met mijn zus mee ben gegaan en heb echt genoten van deze film. Ik zou iedereen aanraden om deze film te gaan zien. Het is geen meidenfilm of een spannende thriller, maar ik denk dat dit echt zo'n film is waar iedereen wel iets leuk van vindt! Ik ben zeker nog een hoop dingen vergeten te vertellen, maar ik zou zeggen: go watch it!

Heb jij Intouchables al gezien?